Meşguldük eskiden keyfe yer yoktu
Eskiler bilirde yeniler bilmez
Kaygılar çileler dertlerde çoktu
Eskiler bilirde yeniler bilmez
Yemekler pişerdi güzel kokardı
Analar dışarda esbap yıkardı
Yazın kışın sular soğuk akardı
Eskiler bilirde yeniler bilmez
Dedeler cebinden şeker verirdi
Nineler sofrayı yere serirdi
Muhabbetle yürekler aşktan erirdi
Eskiler bilirde yeniler bilmez
Çalışmak yatmaktan fazlaydı ama
Hastalık uzaktı gelmezdi cana
Her sabah giderdi tandıra ana
Eskiler bilirde yeniler bilmez
Yer yoktu gıybete dedikoduya
Saygı sevgi vardı konu komşuya
Desturu düsturu çoluk çocuğa
Eskiler bilirde yeniler bilmez
Haddini bilirdi evin köpeği
Bilmezdi kadınlar altın küpeyi
Ellere yapışan eski küreği
Eskiler bilirde yeniler bilmez
büyük konuşurdu küçük dinlerdi
Bakıştan ev kızı hemen anlardı
Çağırınca hemen oğul damlardı
Eskiler bilirde yeniler bilmez
Emek veren kimse mutlak terlerdi
Tembellik hastalık günah derlerdi
Ne bulsa şükredip onu yerlerdi
Eskiler bilirde yeniler bilmez
Yeniler sizlere baş kakmak değil
Pire için yorganı yakmak değil
Kıssadan hissedir laf sokmak değil
Eskiler bilirde yeniler bilmez
Doğanşar Folklor
